Jako stowarzyszenie działające w obszarze przeciwdziałania przemocy i wspierania ofiar cieszymy się ogromnie z wiadomości, jakie pojawiły się w dzisiejszej prasie.

Na wczorajszym posiedzeniu rządu zatwierdzono projekt ustawy, którego celem jest prawne umocowanie ośrodków pogotowia dla ofiar przemocy na tle seksualnym (CPVS “Centre de prise en charge des violences sexuelles”/ZSG Zorgcentra na Seksueel Geweld ). Obecny rząd postanowił rozwijać istniejące ośrodki oraz nadać tym strukturom trwałość pod względem organizacji, finansowania, współpracy między partnerami czyli szpitalami, policją oraz prokuraturą. Obecnie istnieje w Belgii 10 takich ośrodków, a kolejne trzy ośrodki powinny zostać otworzone jeszcze w tym roku.

CPVS “Centre de prise en charge des violences sexuelles”/ZSG Zorgcentra na Seksueel Geweld są to miejsca, które osobom po doświadczeniu przemocy seksualnej mają zapewnić wszechstronne wsparcie – od udzielenia pomocy medycznej i zabezpieczenia dowodów, przez zgłoszenie gwałtu do odpowiednich instytucji, jeżeli osoba pokrzywdzona oczywiście sobie tego życzy, po długofalową opiekę psychologiczną nie tylko dla niej samej, ale także dla jej bliskich, którzy również mogą mieć trudności by odnaleźć się w traumatycznej sytuacji.

Zanim powstały takie ośrodki, osoba pokrzywdzona musiała udać się do kilku różnych instytucji, gdzie niestety nie zawsze miała do czynienia z wykwalifikowaną pod kątem przemocy seksualnej kadrą. Wiązało się to często z powtórną traumatyzacją jak i wiktymizacją: kobiety skarżyły się, że obarczano je winą za to, co je spotkało, oceniano, a czasami wręcz nie wierzono.

Obecnie do ośrodków CPVS/ZSG mogą się zgłaszać osoby pokrzywdzone bez względu na płeć czy orientacje seksualną i na wiek, również osoby niepełnoletnie. Osoba pokrzywdzona ma czas na podjęcie decyzji o złożeniu skargi, może ją podjąć dopiero po kilku miesiącach, nie musi tego robić natychmiast i działać pod presją czasu. Z założenia ośrodki mają dostosować się do tempa osoby pokrzywdzonej. Obecnie ośrodki znajdują się w 10 dużych ośrodkach miejskich w Belgii, tak by każda pokrzywdzona osoba mogła znaleźć ośrodek pogotowia w ciągu godziny jazdy od domu. Wszystkie świadczenia, również konsultacje psychologiczne, są całkowicie bezpłatne.

Za koordynację i ocenę działania ośrodków pogotowia będzie odpowiedzialny Instutut do spraw równości kobiet i mężczyzn (Institut pour l’égalité des femmes et des hommes IEFH/ Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen)

Prawne zakotwiczenie ośrodków CPVS znajduje swoje uzasadnienie w świetle zobowiązań wynikających z Konwencji Stambulskiej ratyfikowanej przez Belgię w 2016 r. Artykuł 25 konwencji nakłada na państwa członkowskie obowiązek tworzenia ośrodków pogotowia dla ofiar przemocy seksualnej.

Marie-Colline Leroy, Sekretara stanu do spraw równości, równych szans i różnorodności w rządzie premiera De Croo zwróciła uwagę, że liczby te mogą przyprawić o zawrót głowy, choć prawdopodobnie stanowią jedynie wierzchołek góry lodowej, a jednocześnie wskazują istotną rolę i znaczenie takich ośrodków.

W pełni zgadzamy się ze słowami Marie-Colline Leroy:

„Każda pokrzywdzona osoba to o jedna ofiara za dużo i każdą z tych ofiar należy otoczyć opieką i pomocą w możliwie najbardziej profesjonalny sposób.”

« Chaque victime de violence sexuelle est une victime de trop et chaque victime doit être prise en charge et aidée de la manière la plus professionnelle possible. »

Tutaj znajdziecie po polsku szczegółowe informacje o tym, jak funkcjonują belgijskie ośrodki CPVS/ZSG.